Kesik kesik öksürüşlerin senin
serin öpücükler konduruyor gözlerime
değişmesi gibi bir çocuğun
oyuncağını üç beş şekere
değişiyorum seni ey hayat dilsiz kedere,

yemin şart olsun ki ortalık yerde
bırakmıyorum artık kirli çoraplarımı
duş alıyorum inan günde iki kere
traş oluyor ve parfüm sürüyorum habire
bana inanmazsan sor bitkin jilete,

ciddi adam diyorlar bana, atatürk gibi adam
odacım çayımı getiriyor her sabah ürke ürke
mikrofon gibi tutuyorum hep ahizeyi
konuşunca heykel gibi konuşuyorum söylev gibi
gözüm gibi bakıyorum vatana millete,

ellenmemiş yerlerin var sanırdım oysa
sancılanırdım kirpiğinin ucu görünse
adını sanmak koydum senin ey hayat
kanmıyorum artık şivekar sözlerine.

(Yusuf Özkan Özburun)